วันพรุ่งนี้ของรัชนก อินทนนท์....สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ "ฉบับที่ 45"

1 ที่ผ่านมา -เธอสู้จนสุดฤทธิ์ ด้วยสรรพวิทยายุทธที่มีอยู่ แต้มต่อแต้ม ต่อตี เมื่อพันตู โดยไม่ยอมค้อมคู้ ให้แก่ใคร วันนั้นคือวันที่เธอทำหน้าที่ ตามวิถีแห่งนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ ขณะเธออวดธงไตรรงค์ไทย ให้สง่างามในหัวใจจำ ด้วยคือเลือดคือเนื้อและเหงื่อหยาด คือคำประกาศความหมายอยู่รายร่ำ คือทุกก้าวที่ผ่านการเคี่ยวกรำ หรือผ่านความบอบช้ำเมื่อปราชัย เพื่อความเป็นยอดฝีมือที่มุ่งมั่น เพื่อไปสู่ความฝันและฟ้าใส เธอต้องผ่านหุบเหวและเปลวไฟ ต้องก้าวข้ามหนามไหน่ที่รายทาง สั่งสมความคมกริบและแข็งแกร่ง สำหรับการยุทธแย้งทุกก้าวย่าง หยาดเหงื่อซึ่งพรั่งพรูทั่วสรรพางค์ หยัดอยู่ท่ามกลางแรงกดดัน เพื่อไปสู่เกียรติยศอันงดงาม สง่าสนามทุกครั้งที่แข่งขัน ยามรุก ยามรับ ยามโรมรัน กลมกลืนกันกับฝีมือที่เธอมี ต้องรู้พรางรู้ซ่อนความรู้สึก ซ่อนระทึกในหัวใจซึ่งไหวถี่ ด้วยเธอแบกความฝันบรรดามี ของผู้ที่คอยดูเธอเสมอมา เธอต้องสู้ด้วยศักดิ์ของนักสู้ ศักดิ์แห่งผู้พร้อมจะเหนื่อยเป็นหนักหนา ซึ่งทั้งสิ้นเพราะเธอคือศรัทธา แต่เริ่มเป็นต้นกล้าจนแตกกอ... 2 เดินทางมาไกลมากจากวันวาน เธอต้องแกร่งต้องกร้านเพื่อก้าวต่อ โลกมิใช่เวทีของคนท้อ ที่จะเรียกร้องขอเอาจากใคร ความสำเร็จทุกประการที่บังเกิด นับเนื่องความเป็นเลิศนิรันดร์สมัย ต้องมาจากความจริงจัง ความมั่นใจ เชื่อว่ามันคือไฟ-ลิขิตฟ้า กายกับใจต้องประสานเมื่อต่อสู้ ขับเคลื่อนสู่ปลายทางแห่งปรารถนา การจะก้าวไปสู่กลุ่มดาริกา ต้องเป็นก้าวที่กล้าและกาจไกร และเชื่อเถิด-รัชนก อินทนนท์ ดาวดวงนั้น เธอต้องด้น ไปถึงได้ วันพรุ่งนี้ จะเป็นประการใด ฉันขอให้รัชนกจงโชคดี...